Onte, con motivo de saír hoxe á rúa, tivemos unha pequena xuntanza no Bar Pepé. Xa sabedes cómo son. Poste a falar dunha cousa, de outra, e así vai saíndo a vida con todas esas pequenas cousas ás que nos enfrontamos… que se o tráfico, que se as beirarrúas, que se a escaseza de zonas verdes, que se isto, que se aquilo. Ao remate, como a vida non son só problemas, tamén houbo tempo para o encontro e a diversión. Nesa emoción de querer facer, comezamos a falar de celebrar a máxica noite de San Xoán, pois non hai mellor cousa que pasar ese tempo entre veciños. Sabemos que aínda que é unha chea de traballo, é un bo momento para estar todas e todos xuntos divertíndonos e estreitar eses lazos de comunidade que queremos crear, polo que esa ilusión, que é contaxiosa pois nada se contaxia mellor que as boas esperanzas, foi o estado no que nos despedimos onte.
Hoxe, ao espertar, erguinme cunha lousa de corenta anos ao escoitar que ETA liquidaba o alto o fogo. Outra vez secuestráronnos a actualidade, as esperanzas, ese dereito a vivir en paz que conquistamos non hai tanto. Un dereito que leva unha chea de anos escurecido por un regueiro de mortos sen sentido. E volven, e volven coa pretensión de que iso que están a facer, ten unha xustificación, ten un por qué. Pero qué por qué ou para qué agocha un atentado? Que xustificación última existe por enriba dese dereito a vivir en paz e en liberdade? A verdade é que ningunha. Ningunha desas mortes ten pretexto ou xustificación, só dor, só traxedia, so ver as nosas liberdades secuestradas por esa banda de asasinos que na súa tolería pensan que a violencia derrotará á paz, que a cidadanía renderase ante as bombas, antes os tiros, ante a morte que sufrimos cada un de nós cada vez que asasinan a unha persoa. E non. Non acontecerá. Por moi tristes que hoxe esteamos, esa tristeza non apagará á nosa indignación, e non retrocederemos nin un paso, neste estado de dereito que é unha illa na nosa violenta historia, ante os asasinos, pois somos xente de ben, deses que cren que a liberdade é o mellor dos estados, e a violencia unha anomalía, un instrumento que non leva a ningunha parte.
Hoxe so queda pedir que todos os partidos políticos estean á altura da cidadanía que representan, esa que sabe que o único inimigo é ETA e o único que sobra polo tanto é ela, e que a única arma que temos é a unidade de todos, sen excepción, e o estado de dereito no que convivimos.
ETA NON!
Hoxe, ao espertar, erguinme cunha lousa de corenta anos ao escoitar que ETA liquidaba o alto o fogo. Outra vez secuestráronnos a actualidade, as esperanzas, ese dereito a vivir en paz que conquistamos non hai tanto. Un dereito que leva unha chea de anos escurecido por un regueiro de mortos sen sentido. E volven, e volven coa pretensión de que iso que están a facer, ten unha xustificación, ten un por qué. Pero qué por qué ou para qué agocha un atentado? Que xustificación última existe por enriba dese dereito a vivir en paz e en liberdade? A verdade é que ningunha. Ningunha desas mortes ten pretexto ou xustificación, só dor, só traxedia, so ver as nosas liberdades secuestradas por esa banda de asasinos que na súa tolería pensan que a violencia derrotará á paz, que a cidadanía renderase ante as bombas, antes os tiros, ante a morte que sufrimos cada un de nós cada vez que asasinan a unha persoa. E non. Non acontecerá. Por moi tristes que hoxe esteamos, esa tristeza non apagará á nosa indignación, e non retrocederemos nin un paso, neste estado de dereito que é unha illa na nosa violenta historia, ante os asasinos, pois somos xente de ben, deses que cren que a liberdade é o mellor dos estados, e a violencia unha anomalía, un instrumento que non leva a ningunha parte.
Hoxe so queda pedir que todos os partidos políticos estean á altura da cidadanía que representan, esa que sabe que o único inimigo é ETA e o único que sobra polo tanto é ela, e que a única arma que temos é a unidade de todos, sen excepción, e o estado de dereito no que convivimos.
ETA NON!
1 comentario:
ETA nunca estará a la altura, lleva 40 años demostrándolo. Lo peor no es eso, ya casi te acostumbras a que así sea aunque de vez en cuando te embargue la esperanza: lo peor es ver a un partido de la oposición que durante tres años ha preguntado en el Parlamento lo que habría preguntado Batasuna si tuviese representación parlamentaria nacional. Que si los compromisos, que si la entrega de Navarra, que si la autodeterminación... El PP ha sido el mejor altavoz de un partido ilegalizado por no condenar la violencia. Las manifestaciones no han sido contra ETA, sino contra el gobierno; las críticas no son contra ETA, sino contra el gobierno. Aquí todo vale para desgastar a una persona que, no lo olvidemos, hemos elegido la mayoría de los españoles mientras que al señor Rajoy no lo ha elegido ni la mayoría militante de su partido. Los principios de don Mariano no son de hojalata ni de Groucho Marx, son como sus calcetines. Que nos expliquen por qué en lugar de apoyar al gobierno durante el proceso se dedicaron a desgastarlo con acusaciones que no solo no han demostrado, sino que se contradicen con el último comunicado de ETA y la actitud mostrada tras las elecciones municipales por el partido popular: porque acusar al PSOE de haber entregado Navarra y después pretender un pacto de gobernabilidad PSN-UPN no es, precisamente, ni coherente ni una decisión que podamos calificar propia de una persona con "principios". Un saludo.
Publicar un comentario